میدان ساعت، یکی از مهم‌ترین میدان‌های بافت تاریخی شهر یزد است که گفته می شود اولین ساعت شهری ایران را در خود جای می‌دهد. این میدان، در کنار مسجد جامع یزد قرار دارد و در محل اتصال چهار محله‌ی قدیمی شهر، یعنی محله وقت و ساعت، محله بازار نو، محله شاه ابوالقاسم و محله چهارسوق واقع شده است. میدان ساعت از نظر گردشگری بسیار مورد توجه بوده و در سال 1378 هجری خورشیدی، همراه با حسینیه مجاورش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پیشینه ساخت این بنا، به سال 1313 هجری خورشیدی برمی‌گردد که شهرداری یزد تصمیم به ساخت بنای یادبودی برای ابوالقاسم فردوسی گرفته بود. این بنای یادبود، ابتدا در میدان پهلوی یزد ساخته شد، اما بعد از مدتی به دلیل مخالفت با محل قرارگیری، آن را تخریب کردند. در سال 1315 مکان دیگری برای ساخت این بنا معیین شد و آن را در میدان مارکار یزد، یعنی مکان کنونی آن بنا کردند. بانی ساخت بنای میدان ساعت، فردی به نام پشوتن‌جی دوسابایی مارکار است که از زرتشتیان ساکن هند بود و مجموعه این میدان، دبیرستان مارکار و پرورشگاه مارکار همگی با هزینه او ساخته شده‌اند.
معماری برج ساعت یزد، از قاعده خاصی پیروی می‌کند که در اکثر بناهای یزدی دیده می شود. این برج، دارای ساختمانی مکعب مستطیل است که چهار متر ارتفاع دارد و از آجرهای خشتی ساخته شده است. این بنا از سه بخش اصلی تشکیل شده که شامل پایه، بدنه برج و کلاهک بالای برج می‌شود. در بدنه این برج، از جمله در طاق ها، قوس ها، تزیینات آجری و کاشیکاری‌های منقوش به خطوط آیات و ... آثار هنر معماری دوره قاجاریه به چشم می‌خورد و در بالاترین قسمت برج، ساعتی نصب شده است.
این ساعت، در سال 725 هجری قمری توسط یک ساعت‌ساز ماهر یزدی، به نام ابوبکر ساخته شده و با وجود گذشت سال‌ها این ساعت هنوز کاملا سالم است. موتور این ساعت، ساخت شرکت انگلیسی ج. اسمیت و پسران است و همچنان به خوبی کار می‌کند. هفته‌ای یک بار ساعت این برج کوک می‌شود و به این منظور راه‌پله‌ای چوبی داخل برج وجود دارد که باید از آن بالا رفت. روی بدنه برج ساعت، اشعاری از یک شاعر بومی حک شده است که می‌توان با حرکت در جهت عقربه‌های ساعت، تاریخ ساخت بنا و شعر را مشاهده کرد.
قدیمی‌ترین بنایی که در مجاورت این میدان قرار دارد، بقعه سید رکن‌الدین و بعد از آن آب‌انبار وقت و ساعت است که به دوره صفویه مربوط می‌شود.
_01.jpg)
_01.jpeg)
.jpg)